سعی نکنید همه را راضی نگهدارید

سرزنش دیگران یکی از بزرگترین بهانه‌ها برای فرار از زیر بار مسوولیت است

دست از مقایسه خود با دیگران بردارید؛ می‌پرسید چرا؟ زیرا نباید این کار را بکنید. زیرا شما منحصر به فرد هستید. اولین و آخرین در نوع خود! هیچ کس دیگری در این جهان کاملا شبیه شما نیست، نبوده و نخواهد بود. خیلی‌ها ممکن است زیباتر، بلندتر، خوش‌ اندام‌تر، باهوش‌تر، خوش‌صداتر یا ورزیده‌تر از شما باشند، اما هیچ کس و مطلقا هیچ کس نیست که بتواند در «شما بودن» بهتر از شما باشد!

به نقل از کتاب «زندگی کنیم یا فقط زنده باشیم» آورده است: سعی نکنید همه را راضی نگهدارید؛ وقتی سعی می‌کنیم همه را از خود راضی نگهداریم، در واقع محتاجیم که مورد تایید آنها قرار بگیریم و این به خاطر آن است که هنوز مورد تایید خودمان قرار نگرفته‌ایم. راضی نگهداشتن همه آدم‌ها، غیر ممکن است. نیاز به تایید دیگران داشتن مثل این است که بگوییم: «من به تایید شما بیشتر اهمیت می‌دهم تا به نظری که خودم درباره خودم دارم». اما این بدان معنی نیست که ما باید از جویا شدن نظرات کسانی که برایشان احترام قائل هستیم امتناع کنیم.

دست از ملامت دیگران بردارید؛ ما برای موجه کردن عذرها و توجیه کاستی‌هایمان، والدین، معلمان، جامعه، دولت، وسایل ارتباط جمعی، فقر، بیماری و هر چیز دیگری را که بیابیم، مورد سرزنش قرار می‌دهیم. سرزنش کردن دیگران، همیشه یکی از بزرگترین بهانه‌ها برای شانه خالی کردن از زیر بار مسوولیت است.

مسوولیت زندگی خود را به عهده بگیرید؛ شما باید مسوولیت زندگی خود را به دوش بگیرید زیرا در این صورت زندگی شما از درون مغزتان کنترل می‌شود و شما تنها کسی هستید که در آنجا حضور دارید! شانه خالی کردن از زیر بار مسوولیت زندگی خویشتن، بسیار آسان و بی‌زحمت است. بازی جالبی است. ابتدا دیگران را وادار می‌کنید که به جای شما تصمیم بگیرند و بعد وقتی معلوم شد انتخاب درستی صورت نگرفته، خود را معاف می‌کنید و به سرزنش دیگران می‌پردازید. بسیار ساده است، اما در حقیقت چیزی جز یک خودفریبی آشکار تعویض مسوولیت‌ها نیست.

با خود منطقی باشید؛ همه ما باید با واکنش‌های ناگهانی و غیرمنطقی که نتیجه باورها و نگرش‌های ما هستند، به جدال و مبارزه بپردازیم. وقتی تصویر ذهنی ضعیفی از خویشتن داشته باشیم، به احتمال بسیار زیاد، این واکنش‌ها کوهی از ملامت و سرزنش را بر سر ما خالی خواهند کرد. حال این سوال مطرح می‌شود که چگونه باید مانع از بروز این واکنش‌های آنی شده و به انتخاب واکنش صحیح بپردازیم؟ آسان‌ترین راه این است که قبل از ارائه هرگونه واکنشی، ابتدا از یک تا 10 بشماریم، برای آرام کردن خود چند نفس عمیق بکشیم و بعد از خود چند سوال واقع‌بینانه بپرسیم. مثلا: «چرا باید این عکس‌العمل را از خود نشان بدهم؟»، «چرا فقط جنبه‌های منفی را در نظر گرفته‌ام؟»